سیداحمد بن محمد آل‌عطار نجفیسیداحمد بن محمد از معروف‌ترین چهرهای آل‌عطار می‌باشد؛ این خاندان از خاندان‌های مشهور علمی و دینی شیعه در نجف، در سده‌های ۱۲ و ۱۳ هجری است. ۱ - شخصیت معروف آلعطارمعروفترین چهرۀ آل عطار، سیداحمد بن محمد (۱۱۲۸-۱۲۱۵ق/۱۷۱۶-۱۸۰۰م) است. وی در بغداد زاده شد (روایت دیگری نیز وجود دارد که بر پایۀ آن، سید احمد در نجف زاده شده است.) [۱]
آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، ص۲۲۱.
و در کودکی به نجف رفت و در حوزۀ علمیه این شهر ابتدا مقدمات علوم را فرا گرفت.۱.۱ - استادانوی نزد علمای برجستۀ آن روزگار، از جمله شیخ محمدتقی دورقی، آقا محمد باقر بهبهانی، شیخ مهدی فتونی، سیدمهدی بحرالعلوم و شیخ جعفر کاشف الغطاء به کسب علم پرداخت و در فقه و اصول و نیز در ادبیات و حدیث و رجال تبحر یافت. همۀ استادان سیداحمد به سبب دانش و اخلاق و پارساییش به او علاقه داشتند، ولی او بیش‌تر با بحرالعلوم معاشر بود. کتابخانۀ شخصی سیداحمد از خزائن معتبر نجف شمرده می‌شد. ۱.۲ - آثاربرخی آثار او از این قرار است: التحقیق فی غایة التحقیق در اصول فقه (خطی)؛ ارجوزة فی الرجال؛ ریاض الجنان فی اعمال شهر رمضان (چاپ بغداد، ۱۳۳۲ق)؛ التحقیق فی الفقه و یک دیوان شعر با حدود ۵۰۰۰ بیت. اشعار او بیش‌تر در مدح اهل بیت رسول و نیز در ستایش یا رثای استادان و شخصیت‌های برجستۀ عصر خویش است اما از هیچ‌یک از نسخه‌های خطی تألیفات وی اطلاعی در دست نیست. ۲ - پانویس
۳ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل‌عطار»، شماره۴۳۹. |